Bu haftanın konusu şu anda penceremden ne gördüğüm.
İtiraf etmek gerekirse şu anda penceremden bir şey göremiyorum çünkü iş yerindeki ofisin benim oturduğum kısmında bir pencere yok. O yüzden bu soruyu evimin salonundaki pencereden ne gördüğüm şeklinde cevaplamayı uygun görüyorum.
Evimin salonundaki pencerelerin birinden aramızdaki küçük bahçeden hemen sonra başlayan karşımızdaki apartmanı görüyorum. Salonun diğer penceresindense bir sokağın diğer yanındaki apartmanı görüyorum. Anlayacağınız bu pencereden bir şey görme konusunda pek şanslı sayılmam.
Bu soruyu ilk soruya bağlayarak şükür ki başımı sokacak bir evim var ,huzurum yerinde pencereden göremediklerimi hayal edebilirim vs vs diye bir şükür sebebi oluşturabilirim.
Sırf bu pencereden baktığımızda gökyüzünü görememe derdi yüzünden zaman zaman bir taşınma fikri doğuyor beynimizde, özellikle de Sinan'ın beyninde .
Neyse ki beyin denen organımız kendini savunmayı çok iyi becerebilen ve her türlü ortama uyum sağlayabilen bir organ da bu fikir çabuk uzaklaşıp ,gidiyor. Onca kredi borcu altına tekrar girmek o kadar ürkütücü ki toparlanıveriyor ve 'oh çok şükür' diyoruz hemen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder