Yorucu bir haftasonu

Hafta sonları çok ama çok yorucu..

Duru yla zaman geçirmek için hiçbir iş yapmamam gerekiyor.

Bir süre öyle yapıyorum bu kez ev yaşanılır bir yer olmaktan çıkıyor

Sinan a emanet edip evi toparlamaya kalkışıyorum,

Mutfaktan çıkamıyorum bu seferde, makinayı boşalt yerleştir ,o , bu derken gün bitip gidiyor.

Kendim için tek bir şey yapmıyorum. Aynı yani durumumuz bütün çalışan annelerle.

Ev dağınık olunca, pis olunca insan çok gergin oluyor.

Ama değişmek zorundayız.

Olduğu kadar olsun…Gerçekten…

Ayrıca çok çok hassas da davranmamalıyız, mikroplardan çok uzak steril bir ortam hazırlamak,

çocuğa yarardan çok zarar getirir.

Biraz mikropla da tanışması lazım.

Ben artık her gece sterilizatör çalıştırmıyorum.

Fırsat buldukça, eve erken gelince çalıştırıyorum.

Bu konuda çok ciddiyim.

Cumartesi günü, Ömrüm, Gönül, Ayşe geldi.

Onlar gittikten sonra da akşamına Sinan ın arkadaşı vardı ya Özgür-Fatma onlar geldi.

Onlar dinlenmemi sağlıyorlar aslında.

Çünkü onların da durumu bizden farklı değil,

Çocukla debeleniyoruz birlikte olunca,

Dönüşümlü çay içiyoruz falan

Ama aynı durumda başkaları olduğunu bilmek insanı biraz olsun rahatlatıyor.

Duru da çok mız mız..

Üst dişleri çıkıyor diye düşünüyorum.

Yani umarım öyledir.

Hiçbir şey yemiyor.

Dün ben de inat ettim.

Sen çorba yemezsen, kaşık maması yemezsen bende sana süt vermiyorum dedim.

En son 15.30 a kadar dayanabildim.

Açlıktan kriz geçirdi, ağlaya ağlaya helak oldu.

Dayanamadım verdim yine sütünü.

Nasıl olacak bilmiyorum, umarım geçici bir durumdur.

Bu  hafta sonu mızmızlık olayı.

Anneye naz da olabilir.

Hep anlatırlardı ama ben artık bariz görebiliyorum farkı.

İçerde babasıyla mutlu mesut oynarken, koridordan ben geçiyorum.

Görünce ağlamaya başlıyor.

Klasik anneye naz olayı sanırım.